Дзяўчынка чарнамазая

— Ах, дзяўчынка

Чарнамазая,

Дзе ж ты рукі

Перамазала?

На далоньках

Плямы,

На локцях —

Таксама.

— Я на сонейку

Ляжала,

Рукі ўгору

Трымала,

Вось яны і загарэлі!

— Ах, дзяўчынка

Чарнамазая,

Дзе ж ты твар свой

Перамазала?

Чорны кончык носа,

На шчоках палосы.

— Я на сонейку

Ляжала,

Нос угору

Трымала,

Вось ён і загарэў.

— Ах, дзяўчынка

Чарнамазая,

Дзе ж ты пяткі

Перамазала?

— Я на сонейку

Ляжала,

Пяткі ўгору

Трымала,

Вось яны і загарэлі!

— Ой, ці праўда гэта?

Ці так ты рабіла?

Да кроплі ўсё адмыем.

Падавайце мыла!

Мы яе адшаруем.

Закрычала на ўсю глотку,

Як убачыла

Вяхотку.

Як кошка, упіралася —

Мыць рукі

Не давалася:

— Яны не будуць

Белыя:

Яны ўсе загарэлыя!

А рукі і адмыліся.

Шаравалі губкай нос —

Раскрычалася да слёз:

— Ой, мой бедны носік

Мыла не выносіць!

Ён не будзе белы:

Ён жа загарэлы!

А нос таксама адмыўся.

— Вой, навошта пяткі церці?!

Можна з козыту памерці!

Не будуць пяткі белыя:

Яны ўсе загарэлыя!

А пяткі таксама адмыліся.

Вось цяпер ты белая,

Зусім не загарэлая.

Гэта ўсё быў бруд.