Хто там стукае ў акно?

— Стук-стук!

— Хто там, хто там?

Хто там стукае ў акно?

На дварэ ўжо ноч даўно!

— Адчыніце,

Гэта воўк.

Я прыйшоў да вас

Здалёк.

Ад сарокі я пачуў,

Быццам тут жыве хлапчук,

Што заўсёды крыўдзіць

Меншых,

Што смяецца

Са слабейшых.

Дзе ён,

Гэты ваш герой?

Забяру яго

З сабой,

Хай сярод лясное цішы

Ваўчанят маіх калыша.

— Што ты, што ты,

Шэры воўк!

Памыліўся ты,

Браток.

Хлопчык наш

Не крыўдзіць меншых,

Не смяецца

Са слабейшых.

Разам з імі ён

Гуляе.

Калі трэба —

Памагае.

Вельмі ціхі

Наш сынок.

Памыліўся ты,

Браток.

— Стук-стук!

— Хто там, хто там?

Хто там стукае ў акно?

На дварэ ўжо ноч даўно!

— Гэта стукае

Мядзведзь.

Адшукаў ваш дом я

Ледзь.

Гаварыла мне сарока,

Што жыве тут недалёка,

Быццам сын у вас

Гультай,

На ўсе просьбы

Толькі

«Ай!

Не хачу!

Не буду!

Потым!»

Трэба гнаць з яго

Ляноту.

Пасаджу яго

Ў мяшок,

Аднясу

У наш лясок.

Хай сярод лясное цішы

Ён дзяцей маіх калыша.

— Што ты, што ты,

Добры мішка!

Нешта блытаеш ты

Крышку.

Бо сынок наш

Не гультай.

У любога запытай.

Ён і маме дапаможа.

Ён і тату дапаможа.

Ціха-ціха за акном.

Вунь пайшлі

Мядзведзь з ваўком.

І каго яны шукаюць,

Спаць уночы замінаюць?

Не здагадваешся?