Добры чалавек

Як слаўна, як хораша ўранку

На ўзлессі вясновай парой!

I хлопчык прыбег на палянку:

Ён чуецца тут як герой.

Нічога смяльчак не баіцца:

Ён мае арэхавы прут,

Каб нават ад воўка адбіцца,

Калі той надарыцца тут.

Вось бачыць ён яркую зёлку,

Памкнуўся яе сашчыкнуць —

Ды ўгледзеў на зёлцы кароўку,

Што божай адвеку завуць.

Паўзе яна ўгору няспешна,

Занятая справай сваёй.

Любуецца хлопчык уцешна

I лічыць «радзімкі» на ёй.

Кароўка у кропачках дробных

Спакойна былінку хіне:

— Я знаю: ты добры, ты добры

I ты не пакрыўдзіш мяне!..