Бой

Ой, які прыгожы мой

Цюцік, што завецца Бой,

З чорнай спінкай, сівы ледзь

I калматы, як мядзведзь.

 

Поўсць ягоная, як шоўк,

Зубы шчэрыць ён, як воўк,

А кудлатка-галава

Сапраўды, нібы у льва.

 

Ды вы, дзетачкі, смялей!

Вельмі любіць Бой дзяцей.

У любы прыходзьце час,

Не пакрыўдзіць цюцік вас.

 

Белым хвосцікам махне,

Рукі ветліва лізне:

«Не пабруджу вас, не-не!

Лапкі белыя ў мяне!..

 

Мушу вам яшчэ сказаць,

Лапку ўмею падаваць!.»

Вось які разумны мой

Верны, шчыры цюцік Бой!