Акуляры

Узлаваўся пан Гіляры:

Дзесьці зніклі акуляры.

 

Ён шукае ў кожным куце,

У халаце і сурдуце,

 

Абшукаў усе шуфляды,

Ды няма іх — дайце рады!

 

— Гвалт! — крычыць ён. — Проста чары!

Ці не ўкралі акуляры?

 

Пад канапай, пад камодай

Мацаў, поўзаў — вось прыгода!

 

Крэкча пан ля нор мышыных,

Расчыняе піяніна,

 

Адрываць рашыў падлогу,

Клікаць люд на дапамогу.

 

Ды ў люстэрка ўпёр ён вочы

І не верыць — аж адскочыў:

 

Гэта ж праўда, не здалося,

Што яны на ўласным носе!