Пурга

Загуляла, закружыла,

Свае песні завяла,

Гурбы снегу наваліла,

Усе сцежкі замяла.

Сівер люта завывае,

Свішча, гойкае, пяе,

Снег ахапкамі кідае,

Стрэхі ломіць, стрэхі рве.

А пад раніцу сціхае

Ды малым шчанём скуліць…

I зямля супачывае —

У белай світцы моцна спіць.