Год і яго род

Год стары дзяцей склікае,

Ён да ўсіх пытанні мае.

Сеў паважна ў крэсла:

— Што, вясна, прынесла?

— Я прынесла травы, кветкі,

Птушак у неба, рыбу ў сеткі.

— А я, лета, нясу хлеба,

Маю ягад, колькі трэба,

Ўсе зграбаю сенажаці.

Не сяджу ніколі ў хаце.

Людзям — збожжа, дрэву — плод,

Птушкам — гнёзды, пчолам — мёд.

— Я, татуля, твая восень,

Змалаціла ўсё калоссе.

Ў садзе яблыкі паспелі,

Птушкі ў вырай паляцелі.

Я арэхаў назбірала,

Бульбу ў полі пакапала.

— Я, зіма, работу маю:

Дол абрусам засцілаю,

Я дні-ночы на хаду

Пражу белую праду.

Едзе сын, Новы год —

Вось і ўвесь дзядулеў род.