Кенгуру

Кенгуру,

кенгуру

спрытна скача

угару.

І ўгару,

і ўдаўжыню —

я яго не даганю…

Паглядзі:

ў кенгуркі-маткі

торба ёсць

на жываце.

Там жывуць

кенгураняткі

ў цеплыні

ды ў цеснаце.

Кенгурыха,

кенгурыха,

ну чаго сядзець ім ціха?

Ты маленькіх

не няволь,

пагарэзаваць

дазволь!

А яна

глядзіць з дакорам,

нібы кажа:

— Як не сорам?!

Па абедзе,

як і ў вас,

у маленькіх —

ціхі час.