Баран – бок абадран
Быў раз дзед, а ў таго дзеда баран. І захацеў той дзед зарэзаць свайго барана. Толькі пачаў рэзаць, трошкі бок абадраў, а баран усхапіўся ды ўцёк і схаваўся ў лісіную норку.
Прыйшла ліса ў норку, ажно там нехта сядзіць. Спужалася лісіца і пытаецца:
– Хто там?
А баран ёй адказвае:
– Я баран, бок абадран, чатыры нагі, два рагі, – як дам рагамі, дык ты паляціш уверх нагамі!
Лісіца спужалася і пабегла ваўка прасіць.
– А воўчанька ты мой, а кумочак мой, хадзі, памажы маёй бядзе, паглядзі, хто гэта ў мяне ў норцы сядзіць.
Паслухаў воўк лісу, пайшоў з ёю ў нару выганяць барана. Прыйшоў, ды сап, сап – носам нюхае.
– Хто там?
– Я баран, бок абадран, чатыры нагі, два рагі, – як дам рагамі, дык ты паляціш уверх нагамі!
Воўк спужаўся ды ўцёк. Пайшлі яны з лісіцай ды да мядзведзя, пачалі мядзведзя прасіць:
– Мядзведзінка, бацінка, хадзі, памажы нашай бядзе, паглядзі, хто гэта ў лісінай норцы сядзіць.
Паслухаў мядзведзь, пайшоў з імі да норкі, прыйшоў, ды пытаецца:
– А хто там?
А баран яму:
– Я баран, бок абадран, чатыры нагі, два рагі, – як дам рагамі, дык ты паляціш уверх нагамі!
Мядзведзь спужаўся, ды ўцёк.
Ідуць яны, ідуць каля саду, ды бачаць: ляціць пчолка. Давай яны гэтую пчолку прасіць.
– Пчолка, душачка, хадзі, паглядзі, хто гэта ў лісінай норцы сядзіць.
Паляцела пчолка з імі, прыляцела і пытаецца:
– А хто там?
– Я баран, бок абадран, чатыры нагі, два рагі, – як дам рагамі, дык ты паляціш уверх нагамі!
А пчолка не спужалася – у норку, ды давай кусаць барана за абарваны бок.
Баран спалохаўся, выскачыў з норкі, ды давай уцякаць.